000			01770nam a2200229 i 4500
008			151013s2015 sp g spa
017			_aVG 22-2015
020			_a9788499148090
080	1		_a869.9-3
100			_aÁLVAREZ, Bautista _9114933
245		0	_aCuarto minguante _c/ ÁLVAREZ, Bautista
260			_aVigo _b:Xerais _c,2015
300			_a205 p. _c;22cm
490	0		_aNarrativa (Xerais) _v;369
520	3		_aIsmael, o coxiño, o fillo da Rosaura da casa dos Boullosas, pasou aos catorce anos da escola de Andrade á de Santomé, onde aprendeu o manexo da tesoira e da agulla, habilidades propias do oficio de xastre. O enterro do seu avó, a quen lle preparou o primeiro traxe, foi o escaparate que lle permitiu comezar a contar con clientes na súa parroquia e despois tamén nas aldeas limítrofes. A cousa non empezaba mal. Porén, a división da herdanza familiar, obrigouno a coller outro camiño. O 5 de agosto de 1955, saíu do porto de Vigo a bordo do transatlántico Santa María rumbo ao porto da Guaira de Caracas. Iniciaba así Ismael o seu percorrido emigrante que o levaría despois a Brasil e Arxentina e, máis tarde, de regreso á outra beira do Atlántico, a aquela primeira Suíza dos galegos. Nunha prosa gozosa e vibrante, labrada cunha lingua de inequívoca estirpe popular, e cunha presenza constante dun humor sutilmente retranqueiro, Bautista Álvarez reconstrúe nesta súa novela alboral os vieiros da emigración galega da segunda metade do século XX, unha epopea colectiva merecente de ser rescatada do esquecemento.
521			_aFOP
650			_aNovela social e política _9114934
650			_aLiteratura Galega _9114935
856	4	0	_uwww.xerais.gal
997			_e2